أوائل المقالات

اشارة

سرشناسه : مفید، محمدبن محمد، ق 413 - 336

عنوان و نام پدیدآور : اوائل المقالات/ تالیف الشیخ المفید محمدبن محمدبن النعمان ابن المعلم؛ تحقیق ابراهیم الانصاری

مشخصات نشر : [قم]: الموتمر العالمی لالفیه الشیخ المفید، 1413ق = 1372.

مشخصات ظاهری : 424 ص.نمونه

فروست : (مصنفات الشیخ المفید8)

وضعیت فهرست نویسی : فهرستنویسی قبلی

یادداشت : عربی

یادداشت : کتابنامه به صورت زیرنویس

موضوع : کلام شیعه امامیه -- قرن ق 4

شناسه افزوده : انصاری زنجانی، ابراهیم، مصحح، - 1316

شناسه افزوده : کنگره جهانی هزاره شیخ مفید (1372: قم)

رده بندی کنگره : BP209/6/م 7م 6،80ج

رده بندی دیویی : 297/4172

شماره کتابشناسی ملی : م 72-2351

المقدمة

بسم الله الرحمن الرحیم أحمد الله علی نعمته وأعتصم به من خلافه ومعصیته وأعوذ به من سخطه ونقمته وصلی الله علی صفوته من بریته محمدنبیه والأصفیاء البررة من عترته وسلم کثیرا. أما بعدأطال الله بقاء سیدنا الشریف النقیب فی عزطاعته وأدام تمکینه وعلو کلمته فإنی بتوفیق الله ومشیته مثبت فی هذاالکتاب ماآثر إثباته من فرق ما بین الشیعة والمعتزلة وفصل ما بین العدلیة من الشیعة و من ذهب إلی العدل من المعتزلة والفرق مابینهم من بعد و بین الإمامیة فیما اتفقوا علیه من خلافهم فیه من الأصول وذاکر فی أصل ذلک مااجتبیته أنا من المذاهب المتفرعة عن أصول التوحید والعدل والقول فی اللطیف من الکلام و ما کان وفاقا منه لبنی نوبخت رحمهم الله و ما هوخلاف لآرائهم فی المقال و ما

[ صفحه 34]

یوافق ذلک مذهبه من أهل الاعتزال وغیرهم من أصحاب الکلام لیکون أصلا معتمدا فیما یمتحن للاعتقاد وبالله أستعین علی تیسیر ذلک و هوبلطفه الموفق للصواب

1- باب القول فی الفرق بین الشیعة فیما نسبت به إلی التشیع والمعتزلة فیما استحقت به اسم الاعتزال

التشیع فی أصل اللغة هوالاتباع علی وجه التدین والولاء للمتبوع علی الإخلاص قال الله عز و جل فَاستَغاثَهُ ألّذِی مِن شِیعَتِهِ عَلَی ألّذِی مِن عَدُوّهِففرق بینهما فی الاسم بما أخبر به من فرق مابینهما فی الولایة والعداوة وجعل موجب التشیع لأحدهما هوالولاء بصریح الذکر له فی الکلام و قال الله تعالی وَ إِنّ مِن شِیعَتِهِ لَإِبراهِیمَفقضی له بالسمة للاتباع منه لنوح ع علی سبیل الولاء و منه قولهم فلان تکلم فی کذا وکذا فشیع فلان کلامه إذاصدقه فیه واتبعه فی معانیه و من هذاالمعنی قیل لمن اتبع المسافر لوداعه هومشیع له غیر أنه لیس کل مشیع لغیره علی حقیقة ماذکرناه من الاتباع یستحق السمة بالتشیع و لایقع